Een druk bezette duivenmelker uit Swifterbant had donderdagmorgen even tijd voor zijn duiven. Van te voren had hij al een beetje bedacht wat hij ging doen, want hij was niet tevreden over de resultaten van de eerste vluchten. De duiven moesten maar eens een oefenvluchtje hebben over een kilometer of 50. Na thuiskomst zouden ze dan in elk neusgat een neusdruppel op natuurbasis krijgen.
Zo gepland zo gedaan. De duiven kwamen goed en scherp thuis van de oefenvlucht, zodat de liefhebber zijn verdere plan kon uitvoeren. Vol enthousiasme kreeg elke duif, tot hun eigen ongenoegen, een flesje voor de kop en opeens begon het in de neuzen te prikkelen. Het karweitje werd wel wat slordig uitgevoerd. De neuzen waren wat nat en het voorhoofd wat vlekkerig.´s avonds kwam de liefhebber wederom zeer enthousiast het hok in.
De dag was volgens plan verlopen en dat gebeurt niet zo vaak met duiven en/of met zijn werk. De schrik was dus wel een beetje groot toen hij een blik wierp op zijn weduwnaars. Een hok vol duiven met gele neusdoppen en vette voorhoofden. Toch koerde ze er vrolijk op los. Na inspectie kon ook niet worden vastgesteld dat de duiven opeens een enge ziekte hadden opgelopen. De conclusie moest toch getrokken worden dat de combinatie van neusdruppels, op basis van etherische oliën, en de gele conditiepoeder in het water zijn werk hadden gedaan, dusdanig dat de duiven leken op voetbalsupporters klaar voor de wedstrijd van hun land. In dit geval als supporters voor dat grote land Downunder.
